مــن بــودن آنــهـایــی را مــیـخـواهــم کــه حـتــی یــادشــان زنــدگــی را زیــبــاتــر مـیـکـند
پـس هـمـیـشـــه بـاش …
*****
کبریتهای سوخته هم روزی درختهای شادابی بوده اند مثل ما که روزگاری می خندیدیم قبل از اینکه عشق روشنمان کند
*****
چـیــز عـجـیـبـی سـتــ …!
وقـتـــی هـر شــبـــ ب خـیـر مــی گــذرد …
بـی آنــکـه کـســی ب تـــو بـگـویــد
“شـبـــ ب خـیــر”
*****